Walka z depresją jest niezwykle trudnym zadaniem, zarówno dla chorego, jak i dla lekarzy. Ciągły rozwój nauk medycznych sprawia, odpowiednie leki w połączeniu z terapią są w stanie przynieść ulgę osobom chorym na depresję. Co jednak w przypadku, gdy depresja okaże się być lekkoporna? Ten rodzaj depresji charakteryzuje się specyficznymi cechami, o których m.in. opowiemy w tym artykule.
Depresja – choroba cywilizacyjna XXI wieku
Depresja to choroba, która może dotknąć każdego – niezależnie od wieku, płci, grupy społecznej czy narodowości. Statystyki wskazują jednak, że na tę chorobę częściej zapadają kobiety niż mężczyźni. Około 4% ludzi na całym świecie cierpi na depresję – w tym około 5% dorosłych, w większości kobiety, a także około 6% osób starszych powyżej sześćdziesiątego roku życia. Na całym świecie na depresję choruje niemalże 300 milionów osób. Szacuje się, że po poradzie lub w ciąży nawet co dziesiąta kobieta może przechodzić przez epizod depresyjny, zwany depresją poporodową.
Depresja określana jest jako choroba cywilizacyjna i jest jednym z najpoważniejszych wyzwań naszych czasów. Współczesny tryb życia, charakteryzujący się szybkim tempem, wysoką presją społeczną i zawodową oraz ciągłym narażeniem na stres, przyczynia się do rosnącej liczby osób dotkniętych tym zaburzeniem. Dodatkowo, zmiany w strukturze społecznej, takie jak osamotnienie czy erozja więzi rodzinnych i społecznych, mogą zwiększać ryzyko wystąpienia depresji.
Czym jest depresja lekooporna?
Depresja lekooporna to rodzaj zaburzenia depresyjnego, który charakteryzuje się brakiem odpowiedzi na standardowe terapie farmakologiczne stosowane w leczeniu depresji. Mówi się o niej wówczas, gdy co najmniej dwie różne terapie antydepresyjne, stosowane w odpowiedniej dawce i przez odpowiedni czas, nie przynoszą poprawy w stanie pacjenta.Depresja lekooporna stanowi poważne wyzwanie zarówno dla osób cierpiących, jak i dla lekarzy, psychologów oraz badaczy próbujących znaleźć skuteczniejsze metody leczenia.
Objawy depresji lekoopornej
Z racji, że depresja lekooporna jest formą depresji, która nie reaguje na tradycyjne metody leczenia farmakologicznego, to jej objawy nie odbiegają od objawów klasycznej depresji. Zatem rozpoznawanie tego specyficznego rodzaju depresji opiera się głównie na reakcji pacjenta na leczenie, a nie na rodzaju występujących symptomów.
Typowe objawy depresji, które mogą utrzymywać się lub nie ulec poprawie pomimo stosowania leków antydepresyjnych, to między innymi:
- Poczucie smutku, przygnębienia lub życiowej pustki: Utrzymujący się przez większość dnia ciężki smutek, który nie znika nawet w sytuacjach, które wcześniej sprawiały przyjemność.
- Utrata zainteresowań: Znaczne zmniejszenie zainteresowania lub odczuwanej przyjemności wynikającej z wszelkich aktywności, nawet tych, które kiedyś były pasjonujące dla chorego.
- Zmiany w apetycie lub wadze: Znaczna utrata wagi (gdy nie jest się na diecie) lub przyrost wagi, a także zmniejszenie lub zwiększenie apetytu.
- Zaburzenia snu: Bezsenność, czyli problemy z zasypianiem lub utrzymaniem snu lub nadmierna senność niemal każdego dnia.
- Zmęczenie lub brak energii: Uczucie ciągłego, przytłaczającego zmęczenia lub braku energii prawie każdego dnia, które znacznie utrudnia codzienne funkcjonowanie.
- Trudności z koncentracją: Problemy z koncentracją, pamięcią oraz trudności w podejmowaniu decyzji, które mogą wpływać na codzienne zadania i obowiązki.
- Myśli samobójcze lub próby samobójcze: Myśli o śmierci lub samobójstwie, które nie muszą prowadzić do rzeczywistych prób samobójczych, jednak są wystarczająco intensywne, by wzbudzać niepokój.
